پیشنهاد سرآشپز یا زندگی به سبک کپلک

من نه سرآشپزم یا آشپز یا حتی نیمچه آشپز، نه ظاهر کپلک رو دارم

اما چیزایی که دوست دارمو خوشمزه درست می کنم. خوراکی جونامو هم مثل کپلک خیلی دوست دارم و مثل کپلک براشون ذوق و شوق دارم. در واقع ظاهرم شبیه کپلک نیست، درونم شبیهشه.

پیشنهاد سر آشپز - برای من - یه اصطلاحه از پیشنهاد دادن "هر چیزی" که به شکل بی نظیری حال خوب داره.

اولین نوشته ی این فصل تازه رو می دم به معجون دوستداشتنی و آرامبخش

"دم نوش گل گاوزبون و لیمو امونی"

زیر آب که جوش اومده رو خاموش می کنیم، می ذاریم یه دقیقه بگذره، تو این یه دیقه گل گاوزبون و نصف یه لیمو امونی رو می ریزیم تو قوری، آب از جوش افتاده رو می ریزیم روش و می ذاریم خوب دم بکشه. بعد بریزید تو استکان - ترجیحا لیوان - شفاف، و خوب نگاش کنید. بوش کنید، عمیق و ...

هر وقت می خورید یاد راوی باشید. دم نوش آرامش.

 ............................................................................

می گه اگه می ذاشتی نوشته های اینجا رو بذارم تو اینستا از اون صفحه هایی می شد که بدون تبلیغ کلی خواننده داشت.

می خندم.

می گه می خندی؟

می گم تو نبودی که وقتی یار دبستانی رو می نوشتم می گفتی این قصه می ترکونه؟

می گه تقصیر منه تو برا کتابت تبلیغ نکردی؟

می گم من همون آدمم چه یاردبستانی بنویسم چه خاطره چه شعر، برای نوشته م تبلیغ نمی کنم، آدما هم همون آدمان، حوصله ی خوندن ندارن، حوصله ی نشستن و ساعت ها تو یه قصه فرو رفتن و به یه نوشته به یه شعر فکر کردن، کاری که ما تو تموم شبامون می کنیم. شبامونو باهاش صبح می کنیم.